Абдуллоҳ ибн Ваҳб раҳимаҳуллоҳ айтадилар: "Фиқҳда имоми бўлмаган ҳар бир муҳаддис (яъни ҳадис илми билан шуғулланувчи) — адашади. Уч юз олтмиш муҳаддисдан ҳадис ўргандим. Агар Молик ибн Анас ва Лайс ибн Саъдлар бўлмаганда ҳалок бўлардим.

Ундан: нима учун? — деб сўрашди.

Шунда у зот: "Ҳадисни кўп ёд олдим, ҳадислар(даги зиддият) мени ҳайратга солди, мен пайғамбаримиз алайҳиссаломдан келган ҳар бир нарсага амал қилинади, деб ўйлардим. Ҳадисларни Молик ва Лайсга кўрсатган эдим, улар: буни ол, буни қўй! - дейишди.

Абдуллоҳ ибн Ваҳб раҳимаҳуллоҳ машҳур муҳаддис бўлишларига қарамасадан йигирма йил давомида Имом Моликдан таълим олганлар. Имом Молик вафотларидан сўнг моликий мазҳабининг етук олимларидан бири сифатида уни кенг тарқатганлар. У Зотнинг юқоридаги гапларидан маълум бўладики, минглаган саҳиҳ ҳадисларни ривоят қилган зотлар ҳам мужтаҳид уламоларимизнинг, мазҳаб бошиларинг илмига муҳтож бўлишган ва мазҳабга эргашишган. Буни Абдуллоҳ ибн Ваҳб раҳимаҳуллоҳ очиқ эътироф этмоқдалар.

Энди ҳозирги кунимизда, Абдуллоҳ ибн Ваҳбнинг вафотларидан 1200 йилдан кейин баъзи ёшлар фиқҳий мазҳабга эргашмасликни, балки саҳиҳ ҳадисга амал қилишни даъво қилмоқдалар. Аслида саҳиҳ ҳадислар ичида ҳам кўплаб зиддиятлар мавжуд бўлиб, уларни фақат мужтаҳид уламоларимизгина фарқлай оладилар. Шунинг учун ҳам Суфён ибн Уяйна раҳимаҳуллоҳ:

الحديث مضلة إلا للفقهاء

яъни: “Ҳадис фуқаҳолардан бошқалар учун адашувга сабабдир”, деганлар.

Ҳозирда саҳиҳ ҳадисга эргашиш баҳонасида мазҳабсизлик йўлини танлаётган ёшларга мурожаатимиз шуки: Динингизни хатарга қўйманг. Сиздан кўра ҳадисларни ва ҳадис илмини пухта билган, ўн минг саҳиҳ ҳадисни “Фотиҳа” сурасини ёдлагандек ёддан айтиб бера оладиган муҳаддислар ҳам мазҳабга эргашган экан, сиз ҳам мазҳаб уламоларига эргашинг.