Қабулга келган аёл жуда тушкунликка тушиб қолган эди. У:

«Мен фолбинман. Хасталаниб қолганимда қайнонам саломатлигимдан хавотир олиб, қўшнимизнинг маслаҳати билан уйга бир “домла”ни олиб келди. Ажабтовур кийиниб олган кишининг гапларидан ҳайратга тушдим. Аждодларимиз илмли инсонлар бўлишганини айтиб “фотиҳа” олишимни, қора қўчқор сўйиб, қонини ичишим кераклигини тушунтирди. Қўчқор сўйилди, қонидан менга бир пиёла ичиришди. Қонни зўрға ичдим, аммо ичимга олов киргандек бўлди. Одамларни қабул қилишимни айтиб, чиқиб кетди.

Одамларни қабул қила бошладим. Кўзимга ҳар хил нарсалар кўринарди. Аммо аҳволим яхши эмас. Хаёлимда гўё икки фарзандимни ҳам боғлаб ёқиб юборишдек шумният чарх урарди. Опа, ёрдам сўраб келдим...»

Аёлга саломатлиги борасида мутахассис шифокорларга учрашиши кераклигини, шунингдек, фолбинлик улкан гуноҳлиги тушунтирилди. Аллоҳ таоло Қуръони каримда марҳамат қилади: “Аллоҳни қўйиб, фойда ҳам, зарар ҳам етказа олмайдиган нарсаларга илтижо қилманг! Агар қилсангиз, унда, албатта, Сиз золимлардандирсиз. Агар Аллоҳ Сизга бирор зарар етказса, бас, Унинг Ўзидан бошқа уни кетказадиган (куч) йўқдир. Агар Сизга бирор яхшилик (етказиш)ни истаса, Унинг фазлини қайтарувчи (куч) ҳам йўқдир. Уни (фазлини) бандаларидан хоҳлаганига етказур. У Kечиримли ва Раҳмлидир” (Юнус сураси, 106–107-оятлар).

Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда: “Ким фолбиннинг, ё сеҳргар-жодугарнинг ёки коҳин-фолбин (жинларим бор, одамларим бор, руҳлар билан гаплашаман деб шариатда бўлмаган йўллар билан одамларга дам солувчи)нинг олдига бориб, унинг айтганларини тасдиқласа, албатта, Муҳаммадга нозил қилинган (Қуръон)га кофир бўлибди”, дейилган.

Аёлга керакли маслаҳатлар билан бирга зарур китоблар ҳам ҳадя қилинди. У китобларни олиб, албатта, ўқиб чиқишини, гуноҳи учун тавба қилишини айтиб йиғлади.

Анча вақт ўтгандан кейин ҳалиги аёл қабулга келди. Аёл таниб бўлмас даражада ўзгарган эди: “Опа, мен келдим. Астойидил Аллоҳга тавба қилдим. Одамларни қабул қилишни тўхтатдим. Китобларни қайта-қайта ўқиб чиқдим. Аллоҳ менга қайта-қайта синовлар берди. Тўрт марта жарроҳлик амалиёти ўтказдим. Тўрт соатлаб жарроҳлик столида ётдим. Ҳушимга келганимдан кейин мени операция қилган шифокор: “Иймонингизга ҳавасим келди. Тўрт соат операция давомида тинмай таҳлил айтдингиз. Мен бундай беморни кўрмаганман”, деди.

Инсон одатда тушкунликка тушиб қолса, ечимини фолбинлардан кутмаслиги керак. Қуръон қалб шифоси бўлгани боис, уни тиловат қилиш ёки эшитиш, доим тоат ва ибодатда бўлиш керак. Бошимизга бирор ташвиш тушганида фақат Аллоҳдан мушкуллар ечимини сўраб дуо қилиш ва натижани кутишда ўта сабрли бўлиш талаб этилади.

Фолбинлар олдига келган инсонларнинг ишончини орттириш учун улар: “Бўйнимга олганман”, “Одамларим менга айтдики...”, “Кўзимга кўриняпти”, “Руҳлар билан гаплашаман” ва шунга ўхшаш турли гаплар билан бошқалар эътиборини ўзига қаратишади.

Аслида одамларим, париларим, маклларим (малоикалар), жинларим ва шунга ўхшаш сўзларни ўзларига одат қилиб олган инсонларнинг ўзлари руҳий шифога муҳтож.

Мўмин-мусулмон киши ўзининг иймон ва эътиқодига биноан дунёвий ва ухровий ҳожатлари, орзу-истакларини ягона Аллоҳ таолодан сўраши ва У Зотнинг Ўзигагина ибодат қилиши шарт. Ихлоси суст бўлгани боис бу амаллар баъзиларга ўта оғир бўлиб туюлади. Шунинг учун дарҳол фолбиннинг олдига чопади.

Мўмин киши барча шубҳали нарсалардан узоқ туриши керак. Ҳар бир синов, дард, мусибатда Аллоҳ таолонинг фақат Ўзигагина илтижо қилиш талаб этилади.

Мунира АБУБАКИРОВА,

Ўзбекистон мусулмонлари идоарси

Хотин-қизлар масалалари бўйича бўлим етакчи мутахассиси

Манба www.muslim.uz